Onderweg naar Santiago, de laatste echte plek voor we nog een paar dagen strand doen. Vanmorgen wakker gemaakt door zingende kinderen die een soort moederdagvoorstelling gaven onder ons raam. Dat is weer eens wat anders dan fluitende vogels :-).

Iemand van het hotel heeft ons weer naar onze auto gebracht, die gewoon om de hoek bleek te staan en onze vriend stond al klaar om ons weer de stad uit te fietsen. Hij vroeg Eric nog om een t-shirt dat ie misschien niet meer wilde, maar die drie hadden we net ergens anders al achtergelaten. Schoenen ruilen wilde hij ook wel, maar dat ging dan weer net even te ver. Als je de stad zo uitrijdt is het eigenlijk net of je een hele oude omgeving met prachtige koloniale huizen ruim 100 jaar later weer ziet maar dan met de Cubaanse (arme) bevolking van nu die erin woont en omheen loopt. Dat zou nou een mooie fototentoonstelling 'Vroeger' en 'Nu' zijn,

Nog wat van de geschiedenis doorgenomen. Hoe langer je hier bent hoe meer je ervan begrijpt en alle stukjes op zijn plek vallen. Nu over de jaren 90 gelezen toen Cuba het heel erg zwaar had door de val van het Sovjet blok en de Sovjet Unie. Er waren mensen die toen op water en suiker leefden, er zijn ook verhalen over CBR vergaderingen waarin wordt opgeroepen te stoppen met het eten van de honden en katten die op straat leven. In dat decennium hebben ze ook de dollar als legaal betaalmiddel geintroduceerd zodat er lekker veel dollars in de staatskas zouden rollen door het toerisme. Er waren dollarwinkels, dollarhotels, dollarrestaurants... Blijkbaar was dat ook de tijd dat ze steeds meer private ondernemingen toestonden en mensen land gaven om ze te motiveren meer te gaan produceren. De basis van de afbrokkeling van de revolutie denken sommigen, maar die revolutie is voorlopig nog wel even aan de gang. Je hoeft hier echt nog geen kritische noot te geven op de regering, want je wordt gewoon nog opgepakt. Er zitten nu nog ruim 50 mensen vasat van de Varela opstand in 2004 waar om vrije verkiezeingen gevraagd werd. ik vraag me af hoeveel Cubanen er nou in totaal naar Amerika (of Canada) zijn gevlucht sinds de revolutie begonnen is. Op piepkleine bootjes de golf overgestoken. En hoeveel hebben het niet gehaald?

Ze staan hier nu nog gaten te vullen met emmers met teer en steentjes. Ik kon even niet ademhalen zeg, laat staan dat je met die emmers moet zeulen! Ik ga weer even stoppen, want de weg wordt nogal hobbelig en de toetsen wiebelen voor mijn ogen. Tijd om weer even om me heen te kijken. Ik zag trouwens net twee mannen op een fiets voorbij komen met een varken achterop gebonden en de ander had een geit. We horen hem nu nog mekkeren! Als Paula het zag....