Weer tijd voor de volgende stop, vandaag naar Trinidad. Even koffie gedronken op Plaza Vieja, waar we onze cappuccino's naast een fotoshoot van een soort levende aankleedpop. De vrouw die haar in allerlei standjes zet, dacht echt dat ze het waanzinnig voor elkaar had, het meisje zelf keek minder blij. De avond ervoor had ik een uithangbordje gezien 'Fotos de Havana', dus nieuwsgierig. Via een enorme marmeren trap kwamen we bij een deur, waar Eric aanbelde. We zagen een soort woonhuis met een bed, een fiets en een man in overall gezeten aan een ronde houten tafel. Het meisje maakte nog even d'r sigaretje uit en bracht ons weer naar beneden waar achter een houten deur aan de straat allemaal foto's hingen van typische beelden die je in Havana tegenkomt. We hebben een foto gekocht van een soort bejaardenhuis met allemaal oude Cubanen in veel te grote versleten fauteuils, achter zich op de muur een foto van de grote leider zelf, Fidel. Die gaat thuis op de muur.

Alle leuzen op borden worden hier trouwens ondertekend door .... Fidel of ...Raul, alsof het een heel persoonlijk bericht is. Maar dat even tussendoor.

Nu dus op de A1 met de legaal gekopieerde CD van Chucho Valdez op. Gisteravond gekocht in de Jazz club aangezien onze radio het niet meer doet. De antenne is er ergens afgeschroefd door iemand die hem harder nodig had denken we. De stereo in de Geely is niet geweldig, maar het is best gezellig. Terwijl het water van der airconditioning af en toe over mijn voeten gutst rijden we langs het Zapata moeras waar we alleen van kunnen raden waar het ligt. Helaas lukt het niet om alles wat we zouden willen zien ook echt gaan zien, Cuba is echt wel groot. Ook dit natuurgebied moet verschrikkelijk mooi zijn. Hier ligt ook de Varkensbaai waar de Amerikanen in 1961 binnenvielen om het Castro regime omver te werpen. Die zagen dat langzaam aan al hun land en bedrijven genationaliseerd werden en ze hun invloed volledig kwijt raakten. Die invasie is dus jammerlijk mislukt, maar ik had de plek wel willen zien.
Het plan is nu via Cienfuegos te rijden en daar even te stoppen aan het water. De A1 is deze keer best goed, er rijdt af en toe een auto, maar we zien vaak meer fietsen of paarden. Net een oude enorme truck gepasseerd waar omheen een groepje mensen zaten te wachtten tot de band was verwisseld. Echt de normaalste zaak van de wereld hier.... wachten.

Sinds Havana zien we heel veel lifters met wat bankbiljetten wapperen om maar meegenomen te worden. Vooral vrachtwagenchauffeurs zie je stoppen. Je moet trouwens uitkijken op de weg want auto's, bussen en vrachtwagens wijken soms onverwachts uit om een gat te ontwijken of gewoon omdat ze niet echt opletten of omdat ze een beter stukje asfalt zien. Strepen zeggen hier niet zoveel.

Gestopt in Cienfuego, volgens de Rough Guide zo lekker authentiek. Vreselijk was het! Beland in een prachtig pand dat ooit door Battista als casino was opgezet, maar daarna door Fidel als hoofdkwartier was gevorderd na de revolutie. Nu is het een restaurant waar de bussen met toeristen in en uit worden geladen. De plek is prachtig, op de punt van een klein schiereiland met uitzicht over de baai. Overal nog de bungalows die door de Amerikanen zijn neergezet in de jaren 40 en 50 en inderdaad, je waant je echt in die tijd. Niets Cubaans aan, behalve dat de meesten er niet meer zo florissant uitzien. Wij zijn gevlucht voor de massa en maar aan de overkant wat gaan eten in een klein zaakje, voor een paar CUC en veel leuker.

De stad zelf was volbehangen met vlaggen voor 1 mei. Op elk bushokje dat je hier tegenkomt staat wel een leus met het logo van het C.D.R. Door de geschiedenis van de invasie in de varkensbaai leeft het revolutionaire gedachtengoed hier enorm. Hier heeft Fidel het socialisme officieel aangevoerd als basis van de strijd tegen de Amerikanen en heeft de bevolking meegevochten tegen de Amerikanen en de huurlingen. Mensen zijn hier gestorven voor de revolutie en dat zie je overal terug. Monumenten, borden, leuzen. Het woord socialisme zie je op elke hoek van de stad.

Ik las ergens dat toen de Varkensbaai invasie bijna uitliep op een enorme escalatie van de koude oorlog (de Russen stonden klaar om in te grijpen), de Amerikanen de luchtaanvallen zijn gestopt en alle (door de CIA getrainde) Cubaanse huurlingen ter plekke in de steek hebben gelaten. De meesten zijn gevangen genomen en hebben hier 20 jaar vastgezeten, waarna ze teruggestuurd zijn naar Amerika. Minder mooi verhaal in de geschiedenisboekjes dus...
Wat C.D.R. nou precies inhoudt begrijp ik nog niet helemaal, dat het ter ondersteuning (verdediging) van de revolutie is, snap ik uit de naam (comité de defensa de la revolución), maar hoe of wat is nog onduidelijk. Bij huizen staan bordjes met C.D.R. een naam en een soort sector nummer. Volgens Murielle zijn er in elke plaats wel van die Socialistisch bolwerken die de revolutie en het gedachtengoed idealiseren en verdedigen als enige manier van leven binnen Cuba.

Eric is overtuigd dat de nieuwe generatie het socialistische regime niet lang blijft accepteren. Ik
weet niet of het zo snel zal gaan, want het zit nog wel erg diep geworteld allemaal. De toeristen die hier binnenkomen, allemaal beladen met cash geld, en omgeven door luxe. Dat moet toch ook een keer fout gaan. Nu is er nog enorme controle vanuit de staat, maar ook in Cuba wordt de criminaliteit steeds erger. Wat ik me wel afvraag is wat er gebeurt als Fidel en Raùl verdwijnen, als de helden die het gevecht hebben gevoerd er niet meer zijn en de Cubanen niemand meer hebben om persoonlijk te eren. En wanneer komt de kans om oppositie te voeren, ook dat zie ik voorlopig niet gebeuren.

De weg naar Trinidad was even lastig, want overal waren de pijltjes op de borden weggekrast, zodat je de weg wel moet vragen en Cubanen meteen een lift regelen in jouw auto (ik rij wel even mee...). Eric is nu op het punt dat ie helemaal klaar is met toeristen en Cubanen, dus dat wordt een moeilijke periode :-). Havana was ook wel vermoeiend als je bedenkt dat 8 of 9 van de 10 mensen die met je praten ook iets van je willen. Je wordt er een beetje sceptisch van.
Onderweg nog een loslopende koe op de weg gevonden, maar de politie kwam al aangereden op een oude motor met extra helmpje. Ik had meteen een visioen dat die koe achterop werd gehesen met helm en al en weer thuisgebracht. Dat doet dit land met je, niks is te gek.