Dus zo voelt je hoofd na een paar glazen wijn gevolgd door wat rum. In het restaurant El Templete gisteravond, highly recommende door de rough guide, zaten denk ik zo'n 10% Cubanen en de rest toeristen. Het was weer eens wat anders, maar ik mistte de rijst en bonen. Alles wat ze hier buiten de standaard keuken (Creoolse keuken) aanbieden is het eigenlijk net niet. De red snapper had iets te lang in de pan gelegen, zowel die van mij als die van Eric, dus als ze iets doen zijn ze wel consequent. Even wat kleine reisirritaties doorgesproken, een evaltuatiegesprekje tussendoor is altijd goed.

We liepen langs Cafe Paris vlakbij het hotel waar een band lekker stond te spelen. Buiten een nogal apartAmerikaans stel dat veel vrienden maakten en weer zag gaan, had Eric binnen no time weer een dikke sigaar in zijn mond, een aanbod voor wat coke en marihuana enhij bracht ons daarna wel even naar een club. Daarna konden we nog fockie fockie doen, zei de vriendeljke man. Hij dacht wel mee. Oh en de sigaar was wel 5 CUC, maar Eric had hem een drankje aangeboden en vond het wel mooi zo. Je leert snel. Dat was nou een 'jinitero' zei ik vanmorgen. 'Oh dan kunnen ze ook best aardig zijn', was het droge antwoord van Eric. Ze komen dus in allerlei vormen, dat weten we ook weer. Nu proberen die waas uit mijn hoofd weg te krijgen en op naar de grote stad.

Wild plan, we gaan op de hop on, hop off bus. Eerst lopen we de Paseo af richitng zee, een soort boulevard waar weer de mooiste panden langs staan. Halverwege plakt er weer een jongen aan, die we niet kwijt leken te raken, hij was steeds 10 meter voor ons. Hij leek een beetje op de straathondjes die af en toe een stukje meelopen, alleen bij hem vond ik het een stuk minder leuk en werd er eerlijk gezegd nogal nerveus van. Dus maar terug naar het Parque central waar de bus stond.

De gids, een vrouw, vertelt ons heel enthousiast over het principe dat je dus overal in en uit kunt stappen. We hadden zelf meer het idee gewoon eens te blijven zitten tussen alle hoogtepunten van Havana, zodat we rustig konden kijken wat we daarna echt wilden gaan bekijken. Tussen allerlei afgrijselijke communistische betonnen gebouwen zagen we ook weer prachtige huizen voorbij komen, wel of niet opgeknapt. De electriciteitsdraden boven de weg suizden af en toe niet meer dan 20 cm boven je hoofd (open dak), afgewisseld met een palmblad dat zo de bus inzwiepte als je onder een boom doorreed. Onze vriendin riep na elke stop weer net zo blij 'WelcomeonHavana Bus tours' met een nogal dragende stem, maar dat kan ook de rum zijn geweest van de vorige avond. De sterattracties waren we niet erg van onder de indruk en het Plaza revoluzionario is echt verschrikkelijk, met overal speakers die werden opgezet voor de 1 mei viering die eraan staat te komen. De geluidskwaliteit is van 1960, dus dan heb je wel een idee. Niets veranderd.

's Middags nog verder door Havana Vieja gelopen en ik denk nou wel alles te hebben gezien wat we konden vinden op de kaart. Het is tot nu toe het enige gebied in Havana dat voor een groot deel gerestaureerd is terwijl in veel van de andere delen juist veel half vervallen panden staan. Je ziet door de ellende wel meteen het huis wat het geweest is, ooit bewoond door rijke, waarschijnlijk Spaanse families. Oude grandeur met palmen, veranda's portieken, pilaren, prachtige ramen veel in barokke of art deco stijl. Nu zijn de luiken bijna vergaan, kun je soms door het dak de hemel zien en lijkt het op de rand van instorten te staan. Bomen groeien soms door de plafonds, en op de grond liggen hopen puin van stukken plafond of muur die al naar beneden zijn gekomen. Soms hangt er een bordje voor het huis, met de naam van een aannemer en iets van restauracion, dan weet je dat ze dat pand gaan restaureren. Soms niet meer dan een stuk karton waar de naam en een telefoonnummer op geschreven :-) staat met viltstift.

Uiteindelijk kwamen we uit bij Plaza de Cathedral en daar was Eric's nieuwe BFF van de bar van gisteravond. Hij was druk bezig Fidelpetjes te verkopen en kwam nog even een hand geven en vragen of Eric misschien nog een sigaartje wilde, eigenlijk best aardig.

Vanavond gegeten in een oude drukkerij en deze keer was de vis niet doorgebakken, het was echt waar. Heerlijk gegeten, ondanks Eric's groeiende irritatie over onze buurman die ook echt de prijs voor grootste hork aller tijde met vlag en wimpel kon binnenhalen. Werkelijk zelden iemand zo ongeinteresseerd aan een tafel zien zitten met vrouw en schoonouders, een hoofd als een azijnzeiker zouden we heir zeggen, er kwam geen woord uit.

Nog even langs Cafe Paris gelopen, maar toen weer alle vrouwen de dansvloer op werden getrokken wilde ik toch wel heel graag als de sodemieter naar het hotel. Als ze daar toch eens mee ophielden, of misschien kunnen ze t-shirts maken met ' Jawel, ik hou wél van muziek maar niet van salsa dansen met de zanger als attractie voor alle toerisen die ook in de zaal zitten'. Ik zou hem kopen!