Ik ben een kreeft, zo rood kan ik me niet meer herinneren. Vanochtend in de regen gaan ontbijten en watje als ik ben, de snorkeltour overgeslagen omdat het regende. Ik had het gewoon koud! Maar daarna werd het gelukkig helemaal fijn, Gesnorkeld tussen echt prachtige vissen, heerlijk windje en ook nog zon. Dat was dus de nekslag, dat windje, want niks in de gaten van wat er met mijn huidje gebeurde. Laatste keer dat ik er zo uitzag heeft Petra me hard uitgelachen ik heb de foto's nog waar ik een Nederlands vlag probeerde uit te beelden met mijn blauwe short en witte buik. Peet dan weet je hoe ik eraan toe ben :-).

Verder na 1 dag al helemaal kriegel. Wel lekker is dat we even twee dagen uit Cuba zijn en dat is stiekem even prettig. Het is af en toe best heftig zo rond te reizen door een land dat zover afstaat van waar je zelf vandaan komt. En even echt vakantie vieren is ook fijn, maar de tegenstelling met wat we tot nu toe gezien hebben is af en toe schrijnend en genant. De gasten die hier enig met de serveersters op de foto gaan en bonen met rijst eten omdat het 'Cuban night' is en dan thuis zeggen (deze mening is volledig subjectief) zo lekker lokaal gegeten te hebben en zo leuk met de Cubanen te hebben gepraat. Ja cynisch hè, maar als we vragen waar de man die onze tafel bedient woont, zegt hij Santa Clara. 5 uur reistijd per dag. Hij geeft toe dat het best pittig is, maar als je bedenkt dat je in het toerisme in 2-3 dagen meer kan verdienen aan fooien dan aan een maand staatssalaris, snap ik dat je het ervoor over hebt. Je kunt ervoor zorgen dat je familie een beter leven heeft, extra eten, kleding, meer luxe artikelen. Toerisme is momenteel verantwoordelijk voor 80% van de economie in Cuba, naast suikerriet en tabak, die de volgende belangrijkste zijn.
In ons reflectiemomentje zei Eric vooral geleerd te hebben dat we hier niet horen. Ik snap wel wat hij bedoelt. Het gekke is dat we allebei heel goed begrijpen dat je dit land voor altijd in je hart sluit en dat sommige mensen niet weten hoe snel ze weg moeten komen. Je word echt af en toe gek van het feit dat iedereen wat van je wil, maar hé wat zou jij doen?! Eric zou een prima jinitero zijn in Cuba, alleen is hij hier niet geboren. We vinden het echt jammer dat we geen Spaans spreken, want we hadden zoveel meer met mensen willen praten hier. Dit land leer je pas echt kennen als je met de mensen praat. Nou is Eric sowieso niet iemand die doorloopt als hij aangesproken wordt, dus we hebben wel met mensen ontmoet, maar zo beperkt, omdat je niet veel verder komt dan waar je vandaan komt en hoe het gaat. Misschien is dat ook wel de beste manier om hier rond te lopen, want als je ze gewoon een hand geeft, probeert een praatje te maken, verandert de hele 'lastig-val-houding' al heel snel naar eigenlijk superaardige mensen.

Ik zie net op het nieuws dat Moralez een Spaans bedrijf heeft genationaliseerd. Had net gelezen dat de Bacardi familie zo verschrikkelijk boos was toen hun bedrijf in Santiago de cuba werd genationaliseerd na de revolutie. Ze weigerden de compensatie en zijn naar de Bahama's verhuisd. Die familie scheen aardig wat invloed te hebben gehad binnen de politiek hier. Het zijn nu in ieder geval alles behalve vrienden van de huidige regering, die ze zelfs hebben beschuldigd van allereli complotten en steun aan de anti-revolutie beweging, o.a. de varkensbaai. Iets dat de familie natuurlijk van alle kanten ontkent. Ik snap in ieder geval waarom ze nu Havana Club de enige echte rum van Cuba noemen... oud zeer.